در ستایش زنجموره....

امشب خیلی دلم گرفت ه...

خیلی...

نشستم کنار پنجره و سعی کردم از آسمون چیزهایی بفهمم...

دیشب شب کابوس های مکرر بود برام..

چندبار بیدار شدم و صبح دیدم برق اتاق روشن ه...انگار همه شب به ترس گذشته بود...

تنهام بذار س...

اعصابم تحریک شده...

در ستایش زنجموره.......

من از پیش بینی ه سازمان بهداشت جهانی راجع به روند ویروس کرونا در ایران. ترسیدم...

خیلی ترسیدم...

در ستایش زنجموره.......

سینه م نرمال نیست...انگار می خوام سرفه کنم که نرمال بشه...خیلی ندرتا و در حد چهار پنج سرفه کردم...ما مشمول محدودیت ه ساعتهای کار نشدیمبخاطر نوع قراردادمون و اینکه اگر نریم از حقوق مون کسر میشهمن دوست در ستایش زنجموره.......

تو تمام خواب دنبالم اومد...

تا همین چند دقیقه پیش که بیدار بشم...

ترسناک بود...

در ستایش زنجموره.......

امروز خون زیادی رو از دست دادم...

تقریبا سی دقیقه ای می شه که رگه های مغزم مبهم و گیج شدند...

اعصابم جریحه دار شده و احساس می کنم که سالهاست چشم روی هم نگذاشتم...

بهت گفته بودم س...

همون روز گفتم...

گفته بودم...

در ستایش زنجموره.......

دیگه مفهوم خیلی چیزها برام رنگ باخته...

گاهی گیج میشم از خودم...

در ستایش زنجموره.......

بعد از دو هفته کتاب نخوندن، امروز دوباره یک کتاب دست گرفتم و وقتی از گذر خطوط و کلمات، کتاب رو ورق می زدم نزدیک بود گریه کنم...دوهفته کتاب بستن برای من یعنی مرگ روحی،روانی...هرچند تمام این روزها مشغول در ستایش زنجموره.......

سایه ها...

گاهی بیرون اومدن ازشون برام خیلی سخت میشه...

در ستایش زنجموره.......

 فکری شده بودم که دچار اوهام شدم...

تمام برگ ها و گزارش ها و تحلیل ها و دستورجلسات رو بالا پایین کردم...

بایگانی رو دیدم

کتاب های کتابخونه

و ورق های خاک گرفته ی کشوهای پشتی...

تشخیص مرز بین واقعیت و خیال یا وهم و واقعیت داره کم کم ذهنم رو خسته می کنه...

دوست ندارم باور کنم یک چیزهایی رو...

آزارم نده س...

امشب خیلی خسته ام...

در ستایش زنجموره.......

عصر حوالی ۶ برگشتم خونه...سرراه وسایل و خریدهای مامان رو گذاشتم توی آسانسور تا برداره...از ترسم نرفتم بالا...تقریبا بیست روزی میشه...وارد خونه شدن، برام حس قلیان کردن داشت...بالا اومدن خود ه واقعیم... در ستایش زنجموره.......